Bu ayədə dinlə öz dünyəvi mənfəətləri arasında seçim aparan insanlardan bəhs edilir. Əsasən cahil cəmiyyətlərin din əxlaqına uyğun şəkildə yaşamaqdan yayınmasının bir neçə ortaq səbəbləri var. Ayədə bu səbəblərdən ən önəmlilərinə - ticarət və əyləncəyə diqqət çəkilir.
Ticarətə diqqət çəkilməsinin səbəbi maddi mənfəət məsələsinin insanların ən zəif cəhətlərindən biri olmasıdır. Belə ki, çox vaxt insanların bir qismi öz maddi mənfəətləri naminə dinin bir çox hökmlərinə məhəl qoymurlar. Bu, özünü bəzən namaz kimi zahiri ibadətdə, bəzən əxlaqi davranışlarda, bəzən də dinin başqa hökmündə göstərir. İnsanların var-dövlətin artırılması ilə bağlı belə hərisliyinin səbəbi maddi zənginliyin bütün mövcud problemləri həll edəcək sehirli qüvvəyə malik olması inancıdır. İnsanlar əldə edə bilmədikləri və həsrətini çəkdikləri hər imkana bu zənginlik sayəsində qovuşa biləcəklərinə inanırlar. Bunların arasında səadət, daxili rahatlıq, əminlik, hətta ölümsüzlük vardır. Belə adamlar elə zənn edirlər ki, zənginlik onların hətta ölümlərini də gecikdirəcək və onları dünyada əbədi edəcəkdir. Bu səbəbdən də cahiliyyə dövründə yaşayan insanlar özlərinin bütün vaxt və imkanlarını səfərbər edərək, böyük ehtiras və həvəslə ticarətə qurşanırlar. Lakin onlar heç vaxt həmin məqsədlərinə zənginliklə çata bilməzlər. Belə ki, bu günə qədər heç bir insanın mal-mülkü onun ölümünün və ya qocalmasının qarşısını ala bilməyib. Çünki insana fayda və ya xeyir vermə gücünə malik olan yeganə qüvvə, mülkün həqiqi sahibi olan Allahdır. Bundan əlavə, zənginliklə əldə edilməsi arzulanan daxili rahatlığın, təhlükəsizliyin və xoşbəxtliyin yeganə şərti vicdanlı həyat sürməkdir. Vicdana uyğun olan yeganə həyat tərzi isə Quranda göstərilən modeldir.
Ayədə dinin hökmlərinə etinasız yanaşmanın səbəbi kimi diqqət çəkilən ikinci məqam isə əyləncədir. Əylənmək də insanlar üçün böyük ehtirasdır. Əyləncənin bu qədər böyük ehtiras olmasının səbəbi də insanların buna qurtuluş və bəzi həqiqətlərdən xilas olmaq vasitəsi kimi baxmalarıdır. Bu insanlar vicdan əzabının onların ruhuna verdiyi sıxıntı və əzabı ölkə-ölkə gəzərək və ya çoxlu insanlarla tanış olaraq üzərlərindən ata biləcəklərinə inanırlar.
Halbuki, insanların dini hökmlərə etinasız yanaşaraq ticarət və əyləncə ilə çatmaq istədikləri hədəflər yalnız din əxlaqına uyğun şəkildə yaşayacaqları zaman əldə edə biləcəkləri hədəflərdir:
“O kəslər ki, Allahı zikr etməklə ürəkləri rahat olduğu halda iman gətirmişlər. Bilin ki, qəlblər yalnız Allahı zikr etməklə aram tapar” (Rəd surəsi, 28).
Eyni zamanda ayədə xatırladılan çox mühüm mövzu da var: Allahın dərgahında əldə edilən hər şey əyləncə və ticarətdən daha xeyirlidir. Dünyanın ən gözəl evləri, avtomobilləri, mənzərələri, geyimləri, sənət əsərləri və ya ləl-cəvahiratları Cənnətdə olan zənginliklə müqayisədə olduqca qiymətsiz və bəsitdir. Dünyanın əyləncəsi isə hər zaman az, yarımçıq və qüsurludur. Əyləncənin, coşqunun və səadətin həqiqi yeri isə Allahın ziyafət yeri kimi tərif etdiyi Cənnətdir.
Bu səbəbdən də müsəlmanlar dinin hər hansı bir hökmünü ticarət və əyləncəyə görə heç vaxt qulaqardına vurmaz və onları təxirə salmazlar. Allah möminlərin bu xüsusiyyətlərini Quranda belə bildirir:
“O kəslər ki, nə ticarət, nə alış-veriş onları Allahı zikr etməkdən, namaz qılmaqdan və zəkat verməkdən yayındırmaz. Onlar qəlblərin və gözlərin haldan-hala düşəcəyi bir gündən qorxarlar” (Nur surəsi, 37).