İşdə və gündəlik həyatda fərqli bir xarakter göstərmək

Mö­mi­nin diq­qət edə­cə­yi mə­sə­lə­lər­dən bi­ri də onun gün­də­lik hə­ya­tın qa­rı­şıq­lıq­la­rı için­də dün­yə­vi ha­di­sə­lə­rə al­da­na­raq hə­qi­qi məq­sə­di­ni unut­ma­maq­dır. Mö­mi­nin əsas və­zi­fə­si Al­la­hın qu­lu ol­du­ğu­nu unut­ma­maq, Quran­da bil­di­ri­lən əmr və töv­si­yyə­lə­ri də­qiq­lik­lə ye­ri­nə ye­tir­mək­dir. İn­san əl­də et­di­yi iman də­rə­cə­si­ni da­im tə­zə­lə­mək və in­ki­şaf et­dir­mək yö­nün­də ça­lış­ma­dıq­ca möv­cud və­ziy­yə­ti­ni də qo­ru­ya bil­məz, mə­nə­viy­ya­tı sü­rət­lə köh­nəl­mə­yə, ima­ni həs­sas­lı­ğı, ağılı isə azal­ma­ğa baş­la­yar.
 

Bə­zi in­san­lar üçün ra­hat şə­ra­it çə­tin şə­rai­tə nis­bə­tən da­ha bö­yük im­ta­handır. Çə­tin­lik və əziy­yət za­ma­nı ağıl və şü­ur açıq ol­du­ğu üçün bə­zi­lə­ri­nə gö­rə Al­lah­la olan mə­nə­vi ba­ğı qo­ru­maq da­ha asan­dır. La­kin mü­hüm olan mə­sə­lə hə­min əla­qə­ni hər şə­ra­it­də qo­ru­maq­dır.

Hət­ta Al­lah yo­lun­da bir çox çə­tin­lik­lə­ri və ağır im­ta­han­la­rı ge­ri­də qoy­muş in­san da dü­şün­cə­si­ni, iman­dan irə­li gə­lən şöv­qü­nü, hə­yə­ca­nı­nı və əsl məq­sə­di­ni unut­ma­ma­lı­dır. Əks təq­dir­də in­sa­nın qəl­bi qa­tı­la­şır, vic­da­nı kor­a­lıb his­siy­yat­sız olur, düş­dü­yü fə­la­kə­ti dərk edə bil­mir və öyüd al­mır. Al­la­hın di­lə­mə­si xa­ri­cin­də çı­xıl­maz vəziyyətə dü­şür. Kor olan qəl­bi ar­tıq axi­rə­ti gör­mə­di­yi üçün bu mü­vəq­qə­ti dün­ya­ya bağ­la­nır. Dün­ya və dün­ya­nın mü­vəq­qə­ti bə­zək­lə­ri, sax­ta ca­zi­bə­si ona Al­lah­dan, Rə­su­lun­dan və Al­lah yo­lun­da mü­ba­ri­zə apar­maq­dan da­ha se­vim­li olur. Al­lah mö­min­lə­rə bu təh­lü­kə­yə qar­şı Quran­da be­lə xə­bər­dar­lıq edir:

“De: “Əgər ata­la­rı­nız, oğul­la­rı­nız, qar­daş­la­rı­nız, öv­rət­lə­ri­niz, qə­bi­lə­niz (qo­hum­la­rı­nız), qa­zan­dı­ğı­nız mal­lar, ka­sad ol­ma­sın­dan qorx­du­ğu­nuz ti­ca­rət, xo­şu­nu­za gə­lən məs­kən­lər si­zə Al­lah­dan, Onun Pey­ğəm­bə­rin­dən və Al­lah yo­lun­da ci­had­dan da­ha əziz­dir­sə, Al­la­hın əm­ri gə­lin­cə­yə qə­dər göz­lə­yin. Al­lah fa­siq­lə­ri doğ­ru yo­la yö­nəlt­məz!” (Töv­bə su­rə­si, 24).

Mö­min bil­mə­yə­rək­dən dün­ya hə­ya­tı­na meyl­ etmək təh­lü­kə­si qar­şı­sın­da ol­duq­ca diq­qət­li ol­ma­lı­dır. Bir mö­mi­nin bu qə­dər if­ra­ta var­ma­sa da, vax­ta­şı­rı qəf­lə­tə qa­pı­la­raq Al­lahın razı ol­du­ğu işi tərk edib nəf­si­nə xoş gə­lən bə­zi dün­yə­vi fay­da­la­ra ta­mah sal­ma­sı, ona ya­raş­ma­yan hal­dır. Be­lə hə­rə­kət­lə­rin ar­dın­da hər za­man küf­rə, mü­na­fiq­li­yə açı­lan qa­pı var. Bü­tün bun­la­ra qa­pı­lıb dün­yə­vi mən­fəə­ti Al­lah Rə­su­lun­dan üs­tün tu­ta­raq onu tərk edən­lə­rin və­ziy­yə­ti də be­lə­dir:

“On­lar (öz­lə­ri­ni ta­ma­mi­lə Al­la­ha və İs­la­ma təs­lim et­mə­yən­lər) bir alış-ve­riş, ya­xud bir əy­lən­cə gör­dük­lə­ri za­man sə­ni ayaq üs­tə qo­yub ona tə­rəf cum­du­lar. De: “Al­lah dər­ga­hın­da olan sa­vab əy­lən­cə­dən də, ti­ca­rət­dən də xe­yir­li­dir. Al­lah ru­zi ve­rən­lə­rin ən yax­şı­sı­dır!”” (Cü­mə su­rə­si, 11).

Qəlb­lə­rin­də da­im Al­lah qor­xu­su, qi­ya­mət və cə­hən­nəm qor­xu­su olan sə­mi­mi mö­min­lər isə dün­ya­nın mü­vəq­qə­ti­li­yi­nə al­dan­maz­lar:

“O kəs­lər ki, nə ti­ca­rət, nə alış-ve­riş on­la­rı Al­la­hı zikr et­mək­dən, na­maz qıl­maq­dan və zə­kat ver­mək­dən ya­yın­dır­maz. On­lar qəlb­lə­rin və göz­lə­rin hal­dan-ha­la dü­şə­cə­yi bir gün­dən qor­xar­lar” (Nur su­rə­si, 37).