Əvvəlki səhifələrdə elçilərin möminlər arasında Quran ayələri ilə müəyyən edilmiş xüsusi və fərqli mövqelərə malik olmasından bəhs etmişdik. Həqiqətən də möminlərin bir-birilərinə qarşı göstərməli olduğu davranışlarla yanaşı elçilərə qarşı diqqət və davranışlarından da bəhs edərkən, onların istifadə edəcəkləri səs tonlarına qədər hər bir detal ayələrdə xüsusi olaraq izah edilmişdir. Ayələrdə qeyd olunan bu davranışlarda xoş münasibətin və yüksək hörmət anlayışının əsas götürüldüyünün şahidi oluruq:
«Ey iman gətirənlər! Səsinizi Peyğəmbərin səsindən artıq qaldırmayın və bir-birinizlə ucadan danışdığınız kimi onunla ucadan danışmayın! Yoxsa, özünüz də bilmədən, əməlləriniz puç olar» («Hucurat» surəsi, 2).
Allah möminlərə Onun elçisi ilə danışarkən səslərini qaldırmamağı, öz aralarında olduğu kimi yüksək tonla danışmamağı xatırlatmışdır. Burada diqqət yetirilməli olan məqam isə həmin davranışın bir ədəb və ya nəzakət qaydası olmaqdan çox, onun Allahın qəti əmri olmasıdır. Çünki bunun əksi olan davranışın əməlləri puç edən hərəkət olması mövzunun əhəmiyyətini daha da qabardır. Bunu Quranın açıq hökmü kimi yox, hər hansı bir davranış qaydası kimi görmək, «yerinə yetirilərsə, çox yaxşı, yetirilməzsə biraz ayıb sayılar» kimi irəli sürmək, Allahın ayələrini qulaqardına vurmaq mənasına gəlir. Halbuki elçiyə göstərilən hörmət Allaha göstərilən hörmət deməkdir. Həmçinin bunun əksi olan davranış nümayiş etdirilsə, bu da Allaha qarşı göstərilmiş davranış olar. Elçiyə qarşı münasibətdə bilərəkdən etinasız yanaşmaya yol vermək isə Allahın razı qalmayacağı bir davranışdır. Lakin qəsdən deyil, cəhalət, düşüncəsizlik, yanlış səmimiyyət anlayışı nəticəsində elçinin hüzurunda səsini yüksəldən insan mömin də olsa, o, başqa möminlərlə müqayisədə daha aşağı ağıl, şüur səviyyəsinə və daha hissiyyatsız xarakterə malikdir. Allahın bu mövzuya verdiyi əhəmiyyət buna riayət edənlərin mədh edildiyi və müjdələndiyi ayə ilə daha da aydın olur:
“Həqiqətən, Allahın Peyğəmbəri yanında astadan danışanlar o kimsələrdir ki, Allah onların ürəklərini təqva üçün imtahana çəkmişdir. Onları bağışlanma və böyük mükafat gözləyir!” (Hucurat surəsi, 3).
Eyni şəkildə elçinin hər hansı insan kimi uzaqdan çağırılmasının, ona uzaq məsafədən yüksək səslə müraciət edilməsinin ağılsızlıq əlaməti olması bir ayədə belə bildirilir:
“Şübhəsiz ki, səni otaqların arxasından çağıranların çoxusunun ağlı kəsmir!” (Hucurat surəsi, 4).
